آرامش طوفانی

با امروز که حساب کنی می شود 3 روز...3 روز است که رفته ای، 3 روز است که همه با آخی ، الهی، الای بمیرم، خدا پشت وپناهش باشه واز این دست حرفها ابراز همدردی می کنند!

هنوز 362 روز باقی است تا آمدنت...

من اشک نریختم چون تو خواستی، چون مرد زندگیم، خواسته بود با اشکم اشکش را در نیاورم! 

خواستم هر دو آرام بمانیم و صبور.

خواستم وقت رفتن تصویری از دلتنگی مرا با خودت نبری و فکرت را مشغول نکنی اگرچه هر دو میدانیم اینها که می گویم بهانه است! مگر می شود تو ندانی من چقدر دوستت میدارم وچقدر دلتنگ دستانت می شوم؟ یا من ندانم که تو چقدر دوستم میداری و دلتنگ نگاهم؟ نه ...

به حلقه ی  توی انگشت چپم که نگاه می کنم تو را میبینم هر لحظه وهر جا، تو هستی، تعهد به تو هست، عشق تو هست و امید به دیدار دوباره ولمس دستانت

به حلقه ی توی انگشت چپت نگاه کن، مرا ببین هر لحظه وهر جا، من هستم، کنار تو... تازه می توانی به ان گردنبندی که توی فرودگاه انداختم گردنت هم نگاهی بیندازی و حس کنی نگاه پر از دعایم را که همیشه با توست ....

دلتنگ نباش مرد آرزوهام، دلتنگ نباش...